MR BIG, EEN VERWERPELIJKE UNDERCOVER METHODE

In december 2010 werd te Kaatsheuvel een overleden vrouw aangetroffen in de achtertuin van haar woning, liggend naast haar fiets. Buren hadden een ijzige schreeuw gehoord en haar partner Wim S. trof zijn overleden partner in de tuin aan en belde de politie. Vanaf dat moment begon voor hem een nachtmerrie die tot op de dag van vandaag voortduurt.

Hoewel er in het dossier TCI informatie zit waarin vermeld wordt dat de vrouw tijdens een overval is “overlopen” door twee met name genoemde mannen gaat de aandacht toch al snel uit naar Wim S. . Hij zou de dader moeten zijn. Ondanks het feit dat er nimmer een moordwapen is aangetroffen, niet in de woning noch daarbuiten, richt het gehele onderzoek zich op mijn cliënt Wim S. De stelling is dat hij zijn partner vermoord zou hebben en zelf alle kastjes en deurtjes in de woning zou hebben open gezet om een inbraak te faken.
Het gehele onderzoek richt zich vanaf dat moment volledig op hem en alles wordt door de politie uit de kast gehaald om dat scenario bevestigd te krijgen.

Ondanks verwoede pogingen van het OM om cliënt (die voortdurend en hardnekkig ontkent iets met de dood van doen te hebben) zo lang mogelijk in voorlopige hechtenis te doen houden wordt de voorlopige hechtenis van Wim S in juni 2011 geschorst. Een schorsing die ruim 3 jaar zou gaan duren tot zijn hernieuwde aanhouding.

Tijdens deze ruim 3 jaren van vrijheid blijft het OM niet stilzitten en tuigen zij met de dienst Werken onder Dekmantel (WOD) een heel bedrijf op met tientallen politie “figuranten” om Wim S op een slinkse manier een bekentenis te ontlokken. Zonder deze bekentenis immers géén zaak!

Ontkennende verdachte
Géén zaak omdat er simpelweg onvoldoende wettig en overtuigend bewijs ligt en Wim S vanaf dag één ontkent. Ook de officier van justitie deelt dit standpunt; citaat “aanvraag verlenging stelselmatige informatie inwinning” oktober 2013;
“Aangezien de tot dusver verrichte opsporingshandelingen in combinatie met forensisch technische bevindingen onvoldoende hebben geleid tot opheldering van het onderhavige misdrijf………”, gaat de officier over tot de inzet van een inmiddels zeer omstreden onderzoeksmethode genaamd de mister Big methode.

Mr Big methode
Undercoveragenten rijden opzettelijk tegen de auto van Wim aan en komen zodoende in contact met hem. Ze weten hem volledig in te palmen met dure auto’s, motorfietsen en mooie vrouwen. In Spanje (de plek waar zijn nieuwe (nep) baas zit de grote man) wordt met geld gesmeten in dure hotels en nachtclubs.

Wim, die op dubieuze redenen inmiddels bij zijn werkgever is ontslagen, wordt (financieel) onder druk gezet en voorgehouden dat de “organisatie” alles van hem wil weten anders krijgt hij geen geld. Zijn onschuld verhaal wordt niet geaccepteerd.

Dan zou Wim kort hebben aangegeven (na vele ontkenningen) dat hij de dader zou zijn. Summier wordt dit door twee undercover agenten opgeschreven in een PV van bevindingen. Geluids- en/of beeldopnames worden opzettelijk niet gemaakt.

Géén unieke daderkennis
En dan is het voor hem afgelopen. De Rechtbank veroordeeld hem tot 18 jaren gevangenisstraf ondanks het feit dat er in zijn (valse) bekentenis géén unieke daderkennis zit. Ook het Hof veroordeeld hem wegens moord.

Hoge Raad der Nederlanden casseert de zaak
De zaak houdt in cassatie echter géén stand. De Hoge Raad overweegt:

“Het Hof heeft ondermeer vastgesteld dat de informanten al ruim een jaar contact hadden met de verdachte, dat zij hem meermalen tegen betaling werkzaamheden lieten verrichten, dat de verdachte meermalen in gesprekken met hen betrokkenheid bij de dood heeft ontkend, en dat nadien, een voor de werkloze belast met de zorg voor zijn gezin lucratief aanbod is gedaan tot indiensttreding bij een fictief bedrijf. Vervolgens is aan de verdachte voorgehouden dat hij, indien hij zijn betrokkenheid bij de moord bleef ontkennen, hij niet binnen het bedrijf te werk gesteld zou worden”.

De Hoge Raad overweegt dan dat er bij deze gang van zaken een “voorwaarde wordt gesteld” die er op neer komt dat bij het afleggen van een bekennende verklaring de verdachte een lucratieve baan zou krijgen. Volgens de Hoge Raad kan je in dit geval niet zomaar stellen dat “de verklaringsvrijheid van de verdachte niet ontoelaatbaar is aangetast”. Daarbij wordt tevens overwogen dat nu er géén audio en/of video opnames zijn gemaakt het verloop van de gehanteerde methode niet adequaat beoordeeld kan worden.

Een gevoelige klap voor deze verregaande onethische methode waarover een nieuw Gerechtshof zich nu zal moeten buigen.

De eerste slag is echter gewonnen!