DENK AAN JE TOEKOMST, JIJ HEBT JE EIGEN LOT IN JOUW HANDEN!

Mijn re-integratie is geslaagd en dat heb ik echt niet alleen aan mezelf te danken, maar ook aan goede mensen in mijn omgeving. Binnen in de gevangenis heb ik er bewust voor gekozen om weg te blijven van mensen met een negatieve mindset, omdat dat ervoor zou zorgen dat ik in diezelfde negatieve gedachtes mee zou gaan. Dat wilde ik niet.

Een van de gedachtes die ik had was dat ik vond dat ik tijd had weggegooid doordat ik gevangen zat, maar dat ik de tijd die ik binnen moest doorbrengen goed wilde besteden. Ik heb verschillende opleidingen gevolgd in de PI (Penitentiaire Inrichting) waar ik zat, ik heb mijn studieboeken laten invoeren en besteedde mijn tijd nuttig zodat ik niet uit het ritme zou raken.

Dankbaar ben ik ook voor het geloof dat ik heb in god. Ik heb elke dag gebeden en hoop geput uit mijn geloof, toch koos ik er bewust voor om tijdens mijn detentie niet naar de kerk te gaan. Het voelde voor mij niet echt en daardoor voelde ik me er ook niet door geroepen.

Ik voelde me wel machteloos, omdat ik het gevoel had dat ik geen controle meer had over mijn eigen leven, omdat ik dingen moest doen die ik eigenlijk niet wilde doen. Maar de kunst is om juist te doen wat er van je wordt gevraagd, om positief te blijven en niet stil te zitten. Ik heb gewerkt aan mijn toekomstplan. Het is namelijk zonde wanneer je dat niet doet. De vriendschap van een medegedetineerde is voor mij heel belangrijk geweest in dat proces en ik ben hem daar heel dankbaar voor. Hij heeft mij laten zien dat het heel belangrijk is om je tijd nuttig te besteden, het beste ervan proberen te maken en positief naar de toekomst te blijven kijken. Zelfs wanneer je voor langere tijd in detentie zit.

Ik heb me gedragen, zodat ik groen bleef, ook omdat dit in mijn eigen voordeel was. Hierdoor bleef ik in het plusprogramma. Dat heeft er uiteindelijk ook voor gezorgd dat ik in aanmerking kwam voor het open kamp in Middelburg. In het open kamp moet je dagbesteding hebben. Normaal gesproken wordt er werk voor je geregeld, maar ik heb mijn uiterste beste gedaan om me hard te maken om tijdens open kamp mijn Rechtenstudie voort te zetten. Ik heb daarvoor meerdere gesprekken gevoerd met de mensen van de PI, waarin ik aangaf dat ik echt gemotiveerd was om mijn studie af te ronden. Ik heb het contact tussen mijn mentor van de PI en de decaan van de opleiding in gang gezet en aangezien de decaan van mijn opleiding zeer positief was over mij is mij de kans gelukkig geboden om mijn Bachelor-opleiding af te maken. Dit kon alleen onder strikte voorwaarden. Ik moest elke dag vroeg opstaan om van Middelburg naar Rotterdam te reizen zodat ik colleges kon volgen. Na mijn colleges moest ik direct terug naar Middelburg. Mijn schoolresultaten waren heel erg goed en dus kon ik de mensen van de PI en de decaan laten zien dat ik deze kans waard was. Ik ben dan ook blij dat ik deze kans heb gekregen.

Tijdens de schoolvakanties was het voor mij wel verplicht om dagbesteding te hebben, want er waren op dat moment geen colleges. Op eigen initiatief heb ik daarom dagbesteding geregeld bij een maatschappelijke organisatie die zich inzet om jongeren op het goede pad te houden. Ik heb gesolliciteerd op basis van vrijwilligerswerk, omdat ik het belangrijk vind om me in te zetten voor de maatschappij en met name voor kinderen en jongeren in een achterstandspositie. Ondanks dat ik hier op vrijwillige basis werkte was ik zeer gemotiveerd om er wat moois van te maken en ging ik hier elke dag met plezier naar toe.

Na mijn detentie moest ik naar wekelijkse verplichte groepsbijeenkomsten. Ik wilde de reclassering laten zien dat ik gemotiveerd was om te re-integreren. Re-integreren is vooral iets wat je zelf moet willen, ook al moet je daarvoor soms dingen doen die je niet leuk vindt of waarvan je op dat moment denkt dat het weinig toevoegt aan je leven. Elke keer als ik een CoVa-training had zag ik er ontzettend tegenop, maar tijdens de cursus ben ik toch ook wel anders gaan denken over bepaalde zaken.

Na mijn detentie is mij een baan aangeboden bij de maatschappelijke organisatie waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan en ik ben hier nog steeds werkzaam. Ook heb ik een tweede baan bij een andere maatschappelijke organisatie waar ik assistent-projectleider ben, en ik ben bezig met het afronden van mijn studie.

Het gaat goed met me en ik wil iets moois van de toekomst maken. Ik vind het niet meer verleidelijk om het slechte pad op te gaan, dat ik zo lang bewandeld heb. Ik zie nu in dat het niet loont, omdat ik graag de regie van mijn leven in mijn eigen handen wil houden en ik mijn dochtertje ook niet meer wil achterlaten zonder haar vader. Door te focussen op mijn toekomstplan is dat de manier waarop ik dat kan doen. Ik wil na mijn studie mijn eigen organisatie oprichten waarbij ik mensen kan begeleiden bij het re-integreren binnen de maatschappij. Dat zou dan niet alleen voor ex-gedetineerden gelden, maar voor alle mensen die hulp kunnen gebruiken bij bijvoorbeeld het vinden van een baan. Je zou hierbij kunnen denken aan mensen die voor langere tijd in de WW zitten of alleenstaande, werkloze moeders.
Ik heb geleerd van mijn verleden en ik heb veel vertrouwen in mijn toekomst. Dat heb ik voor een deel aan mijzelf te danken, want uiteindelijk gaat het om de keuzes die je maakt. Maar ook mijn geloof, de kleine cirkel van mensen om me heen en de kostbare, enkele vriendschappen die ik heb gemaakt tijdens mijn detentie hebben daar zeker een bijdrage aan geleverd.

Tot slot wil ik aan alle gedetineerden en ex-gedetineerden meegeven dat ongeacht waar je ook bent en in welke situatie je ook zit, denk altijd aan de toekomst, want jij hebt je eigen lot in jouw handen. Het is niet altijd even makkelijk om je binnen de muren van justitie elke dag aan de regels van de PI te houden, maar probeer om je trots opzij te zetten en werk mee met alles wat verplicht is, dan zul je vanzelf merken dat het een voordeel voor jezelf is.
Op een dag zal je weer vrij zijn, bereid je hierop voor!

Het komt allemaal wel weer goed!