GOED VERHAAL – Door de regen 

Door de regen lopen met mijn kleine man,

mijn lieve zoon, dat deden we zo graag.

Het doet mij zo pijn, dat hij op de leeftijd is,

dat hij niet begrijpt waar ik zit en zeker niet

waarom ik hier zit. Ik denk elke dag aan hem

en zijn moeder moet hem elke dag vertellen

dat papa even niet thuis is.

Wat heb ik gedaan? Wat bezielde mij?

Ik mis hem zo erg, ik wist niet eens dat je

iemand zo erg kon missen. Het respect wat

ik heb voor zijn moeder is niet normaal,

ook al zijn we niet samen. Ze verdient het

niet om een kind van twee mensen alleen op

te voeden.

Mijn lieve zoon,

ik denk aan de onschuld in zijn blik.

Ligt hij ‘s avonds ook wakker net als ik?

En ook al kom ik vrij, dan zal er een tijd

komen dat ik dit moet uitleggen aan mijn

kleine man en dan hoop ik maar dat ik hem

niet beschadig.

Spijt, spijt, spijt. Hoe heb ik mezelf zover

gekregen dat ik hier nu zit. Ik kan de tijd niet

terugdraaien, maar ik heb zo erg spijt.

Op een dag zal ik dit moeten accepteren,

dat weet ik.

Ik heb nog veel te leren.

Maar voor nu ben ik nog heel boos op

mezelf.