ACHTERBLIJVER – Linda uit het oosten van NL

VERTEL EENS OVER JEZELF. WIE BEN JE EN WAT DOE JE IN HET DAGELIJKS LEVEN?
Ik ben getrouwd met de liefste man, moeder van een geweldige dochter, 41 jaar, woonachtig in het oosten van het land en ik werk als administratief medewerkster.

VIND JIJ VAN JEZELF DAT JE KANSEN CREËERT ONGEACHT DE MOEILIJKE SITUATIE?
ZO JA, HOE DOE JE DIT? ZO NEE, ZOU JE DIT WILLEN?
Ik denk dat ik het niet kansen creëren noem, maar wel voor mezelf en mijn gezin vechten. Om deze tijd te ‘overleven’, maar ook om te zorgen dat we straks weer positief richting de toekomst kunnen, zonder dat we eerst puin hoeven te ruimen. Ik werkte al een tijdje bij mijn huidige werkgever. Toen mijn man in detentie kwam heb ik open kaart gespeeld bij mijn werkgever. Ik vond dat wel heel moeilijk en was bang mijn baan te verliezen, ondanks dat ik natuurlijk niets kon doen aan hetgeen mijn man had gedaan, moet je toch toegeven dat je ineens te maken hebt met strafbare feiten, detentie enz. Daar rust nog altijd een soort van taboe op. Mijn werkgever reageerde gelukkig goed en om rond te komen heb ik gevraagd of ik meer uren kon gaan werken. Gelukkig waren er mogelijkheden. Mijn man was kostwinner en ik werkte parttime. Er viel dus ineens een heel inkomen weg dat ik op moest vangen om überhaupt de huur te blijven betalen.

HOE ONDERHOUDEN JULLIE HET CONTACT EN HOE VAAK?
Contact hebben we op verschillende manieren: bellen, we sturen hem soms een kaartje via eMates en hij mag (nu met Corona) 1x per week bezoek ontvangen en daarnaast beeldbellen. We hebben de vaste afspraak dat hij 1x per dag belt, ook al is het soms een paar minuten. Ik wil even horen dat het goed gaat. Dat geeft thuis rust. Ik weet inmiddels zijn werkschema en weet dus of hij die dag ’s ochtends of ’s middags belt. In het begin zat ik de hele dag de telefoon in de gaten te houden en te wachten. Dat is ook een herkenbaar ding voor achterblijvers haha. Dat wordt wel minder hoor, maar die telefoontjes zijn gewoon zo enorm fijn. Per eMates stuur ik van alles. Soms hoe mijn dag was of wat foto’s, soms een bezoekschema (gelukkig hebben we een aantal familieleden en vrienden die ook graag bij hem langsgaan), zodat hij weet wie wanneer komt of soms zelfs recepten, omdat hij met een groepje samen kookt en soms wil weten wat hij met bepaalde ingrediënten kan maken.

OP WELKE MANIER ZORG JE DAT JE DE GEDETINEERDE DIE JE KENT EEN HART ONDER DE RIEM STEEKT?
Door er voor hem te zijn, door de contactmogelijkheden zoals bovenstaand beschreven en door hem te laten weten hoe belangrijk hij voor ons is en hem bijvoorbeeld nog steeds te betrekken bij het leven thuis, de opvoeding van onze dochter. En dat hart onder de riem krijgt hij niet van mij alleen. We hebben door deze situatie vrienden verloren en dat heeft ons veel pijn gedaan, maar een klein clubje echte vrienden is overgebleven! Hetzelfde geldt voor familie. Mensen waar je niks meer van hoort en juist mensen die ons enorm steunen. Er zijn ook weken dat ik niet op bezoek ga, maar zijn vrienden laat gaan. Zo heeft hij weer eens andere gespreksonderwerpen en kan hij ook lekker een uurtje ouwehoeren. De vrienden en familie die wij over hebben gehouden zijn goud waard. Zij trekken hem en mij echt door deze periode heen.

HOE COMBINEER JE BEZOEKMOMENTEN MET HET DAGELIJKS LEVEN?
We gaan altijd op bezoek in het weekend. In de PI waar mijn man zit mag je op zaterdag en zondag bezoek ontvangen als je ‘op groen’ staat.

VIND JIJ HET ZWAARDER ALS ACHTERBLIJVER TIJDENS DE CORONAPERIODE EN WAAROM?
Mijn man zit nu zo’n zeven maanden dus ik weet dus niet hoe het daarvoor was. Ik zeg wel eens gekscherend dat het maar goed is dat hij nu zit, omdat hij toch niks mist. Alle feestjes, verjaardagen, bruiloften e.d. gaan niet door. Dat ik bijna nergens alleen heen hoef, vind ik op zich wel prettig…. Ik heb hem nu al zeven maanden niet kunnen knuffelen en dat valt mij wel zwaar. Gelukkig is onze dochter wel naar de vader-kind dag geweest en hebben zij wel mogen knuffelen. Ik was bijna jaloers. Haha.

IS DE BAND ANDERS DAN VOORDAT HIJ VAST KWAM TE ZITTEN EN WAAROM?
Ik denk de band niet, want we hadden het al heel goed samen en ik heb echt het gevoel dat we hier samen nog veel sterker uit gaan komen. Met de liefde zit het wel goed. Wat ik wel merk is dat we meer echte gesprekken hebben. We spreken meer naar elkaar uit hoe we ons voelen. Dat heb ik ook gevraagd: Spaar me niet in hoe je je voelt en wat je meemaakt daar binnen…. Ik spaar jou niet wanneer ik moeilijke momenten buiten heb. Thuis is het ook niet altijd koek en ei, en ook nu mag je best laten weten wat je voelt. Ik denk dat dat anders is dan voorheen omdat je thuis vaak maar doorgaat en allebei druk bent en wij namen minder tijd om uit te spreken naar elkaar hoe we ons voelden.

HEB JE TIPS VOOR ANDERE MENSEN DIE IEMAND KWIJT ZIJN DOOR DETENTIE?
Ik heb heel veel steun aan ‘achterblijvers na detentie’ op facebook. Ik heb er veel informatie gekregen en ook steun en begrip. De vrouwen/mannen die lid zijn van dit forum begrijpen als geen ander wat ik doormaak. Dat is voor mij heel waardevol. Daarnaast, en dat maakt het af en toe ook heel moeilijk, elke situatie blijkt anders, elke PI heeft weer z’n eigen regels over bijv. bezoek en invoer, dus laat degene binnen goed informeren naar de vragen die jij hebt. Daarnaast: je bent bezorgd, maar je kunt het leven binnen niet veranderen. Degene daarbinnen moet zorgen dat hij binnen zijn/haar leven zo goed mogelijk op orde krijgt, daarop heb jij geen invloed. Je kunt degene blijven steunen, maar vergeet jezelf niet en zorg dat je buiten ook blijft doorgaan met de dagelijkse dingen.

WAT IS JE FAVORIETE MOTTO & WAAROM?
Zelfs na de donkerste nacht wordt het weer licht. Dit zei mijn oma altijd en ik denk hier nog vaak aan. Hoewel het soms heel moeilijk is, zal ook aan deze rotperiode weer een eind komen en soms heb ik hele moeilijke dagen en dan krijg je ineens een lief kaartje of er belt iemand op met lieve woorden, dan wordt zo’n dag weer wat lichter. 

WELKE LEVENSLES WIL JIJ DELEN MET DE LEZERS VAN TIMEYS?
Accepteer dat je situatie is zoals die nu is, maar zorg ook dat je straks verder kunt, door je randvoorwaarden te regelen of op orde te houden. Je moet het zelf doen! En wees niet te trots hulp te vragen als je die nodig hebt. Als wij die hulp eerder hadden gevraagd dan hadden wij nu niet in deze situatie gezeten….