NEVER GIVE UP

7 jaar, daar begon het dan, 3 jaar 3 maanden 3 dagen op een internaat, iets wat ik nooit vergeet.

12,5 jaar, daar kwam mijn eerste gevangenisstraf, mijn leven veranderde helemaal, een half jaar gezeten. Ik heb mijn zus veel pijn gedaan. Tot mijn 18e jaar heb ik in  internaten en gevangenissen gezeten. Toen ik 18 was mocht ik eindelijk terug naar mijn moeder, dat duurde uiteindelijk maar 3 jaar, het was de mooiste tijd in mijn jeugd met haar, ze was ziek en is nu naar de hemel.

21 jaar was ik, toen ik uit huis werd gezet, daar begon de ellende. Ik ging inbreken om hotels te betalen. Een paar maanden buiten, een paar maanden binnen, zo ging het tot ik ISD (Instelling voor stelselmatige daders) kreeg. Dat heeft mij zwaar laten nadenken. Ik had een vriendin, ik dacht dat ze achter mij stond, maar toen ik verlof kreeg was ze er niet voor me. Goed, 9 maanden lang heb ik mijn leven opgebouwd, elke dag werken, werken, werken en ik wilde niks slechts doen.

Ik kwam in contact met een leuke meid, eerst stiekem, maar na 1 week hadden we het zo fijn dat we het bekend hebben gemaakt. We gingen samenwonen, zoveel liefde en geluk kwam op mijn pad, zo’n mooie tijd gehad en ik ben altijd eerlijk geweest tegen haar. Ik zit nu weer een paar maanden vast, maar ze blijft achter me staan, zelfs haar vader vindt het niet erg, zoveel warmte en steun krijg ik, het mooiste wat mij is overkomen, waardoor ik nu vecht voor een mooie toekomst, een nieuw leven!

Jongens en meiden ik wil hier mee zeggen het is nooit te laat om iets van je leven te maken, kom op!!

Kevin